Ook de prijsuitreikingen namen vermoedelijk meer tijd in beslag. Op de regionale clubmatch waar wij onlangs aan mee hebben gedaan (275 honden in 5 ringen) ging dat heel efficiënt. De beste hond van ieder ras kreeg een rozet van de organiserende club; bij de uitgang van de erekeuring stond iemand met een mand rozetten en gaf iedereen die de ring verliet er een.
Destijds bevatte iedere catalogus een bladzijden lange opsomming van de uitgeloofde prijzen, zowel door clubs als door particulieren. Er waren ereprijzen voor de eindkeuring, en een heleboel speciale prijzen per ras. Die zullen dus bij de raskeuring al uitgereikt zijn, met soms nog een extra competitie binnen het ras (bijvoorbeeld voor de beste zelfgefokte hond). Er waren medailles, kunstvoorwerpen, kistjes sigaren en geldprijzen (dan had je dus je inschrijfgeld met rente terugverdiend).
Bovenaan de lijst van ereprijzen prijken twee medailles voor de beste reu en de beste teef van de tentoonstelling. Dat zal een heel volle erering zijn geweest, want het huidige systeem van verdeling in rasgroepen waarvan dan de beste doorgaat naar de eindkeuring, was er toen nog niet. Dus de kampioenen van álle rassen bij elkaar in de ring, en daar dan een beste uit kiezen.... ik had het wel eens willen zien.
Die twee topmedailles waren uitgeloofd door koningin Wilhelmina en prins Hendrik. Dat deden ze wel vaker. Ons koningshuis van nu is zeker hondminded, maar prijzen voor tentoonstellingen uitloven gebeurt al lang niet meer.
Nog iets dat inmiddels afgeschaft is, en gelukkig maar: de vastgestelde uitlaattijden voor de geëxposeerde honden. In iedere catalogus weer zie je bij de huisregels staan, dat honden die niet aan de beurt zijn voor de keuring, op hun benchplek behoren te zitten. Uitlaten kan van half 1 tot 1 en van half 6 tot 6. Hiervan afwijken mag alleen met speciale toestemming van het secretariaat.
Het idee is natuurlijk dat het betalende publiek de honden moet kunnen bekijken. Daarvoor moeten ze op de aangewezen plaats te vinden zijn, en niet ergens door of buiten het gebouw dwarrelen.
Maar iedereen die weleens meegedaan heeft aan een show, zal kunnen beamen dat honden in die omstandigheden wat vaker naar buiten moeten dan waneer ze thuis in hun mand liggen. Daar werd dus geen rekening mee gehouden. In krantenverslagen uit die tijd is vaak te lezen over het enorme geblaf in de hal. Dat zal ook uit stress zijn geweest van honden met hoge nood..... Ik ben benieuwd in welk jaar deze rege weerl is losgelaten en je hond gewoon naar de uitlaatplaats mocht als-ie moest, in plaats van het verplicht nog uren op te moeten houden. Voor de bezoekers is het ook fijner als de honden wat meer op hun gemak zijn.
Het oorspronkelijke doel van al dit leeswerk was om Hollandse herders te vinden die we nog niet uit het stamboek kenden, voor in het afstammingsoverzicht. Dat lukt aardig; ook de catalogus van deze kleine show levert er een paar. Onder andere een lichtbruine langhaarreu "Médor" van onbekende afstamming.
Bij de kortharen is er weer eens een raadseltje: er doet een nieuwe hond Stoer mee, waarvan de moeder Tref heet. Even verderop vinden we de al bekende teef Wilhelmina's Treff. Haar eigenaar, zo vond ik op internet, is de schoonvader van de fokker van Stoer. Is 'Tref' dan eigenlijk Wilhelmina's Treff, die binnen de familie herplaatst is? Of toch een andere hond met een gelijkluidende naam? Aantekening gemaakt dat het misschien wel en misschien ook niet dezelfde hond is. En nu maar hopen op een volgende vondst die duidelijkheid brengt.