Hoe gaat het ermee?

Verhalen van nieuwe eigenaars.

Deze jeugdfoto van langhaarreu Djordie, die wegens emigratie van z'n baas een nieuw thuis zocht, stond medio 2000 op de site. Van zijn nieuwe eigenaar kwam het volgende bericht:

18 februari 2001 Van: Olga van Oosten <o.oosten@planet.nl>
Aan: pqvvliet@solcon.nl <pqvvliet@solcon.nl>
Onderwerp: Tweedehands hond, genaamd Jorny

Hallo,
Graag zou ik jou nog bedanken voor de bemiddeling bij de aanschaf van onze hond Jorny. Theo heeft ons een goede opgevoede hond achtergelaten, nadat hij is vertrokken naar Australië. Hij is nu een half jaar bij ons en wij zijn erg gek op hem en hij op ons.
De ganzen vindt hij nog steeds zeer bijzonder, zodat wij erg moeten oppassen dat ze niet kan mollen.
Olga Peters

Deze foto stond in 2001 op de site. Het zijn de moeder en een zus van Lex, die bij zijn derde baas niet geaccepteerd werd door de andere honden en dus alweer een nieuw thuis zocht..... en dit keer voorgoed, alsjeblieft! Gelukkig kwam Lex goed terecht. Twee verhalen met een jaar tussenruimte:

18 september 2001 Name: Karen Smits Subject: Lex Email: karen@ikwilhet.com   
Hallo allemaal,

Sinds gister is ons gezin uitgebreid met de komst van Lex.
Vorige week was mijn oog gevallen op een advertentie op deze site waarin stond dat er voor Lex een nieuw baasje gezocht wordt.
Al ruim een jaar was ik aan het dubben...wel of niet weer een hond.
Jarenlang had ik een huis vol honden gehad, door omstandigheden kwam werd ik 'hondloos'
Het huis voelde in die tijd (ondanks de drukte van twee kleine kindertjes en een jong poezengezin) heel erg leeg aan, toch wilde ik geen overhaaste beslissing nemen en stelde de komst van een hond uit.
Natuurlijk dwaalden mijn gedachten regelmatig af, een aantal weken geleden gingen we met vakantie en eigenlijk was de beslissing voor mij toen al gevallen...na onze vakantie zou ik gaan zoeken naar een hond.
Ik had niet echt iets specifieks in gedachten, al denkend en rondkijkend op de vele sites op internet kreeg ik steeds meer de gedachte dat ik vanzelf een hond zou tegenkomen. Net of er ergens een hond op mij zat te wachten....en toen las ik vorige week hier het bericht over Lex.
Mijn hart sloeg een keertje over...ik sloot mijn pc af en dacht na. Want ik realiseer me heel erg goed dat het niet niks is om een hond van 5 jaar in huis te nemen die al een aantal baasjes gehad heeft.
Na een onrustig uurtje besloot ik toch een mail te sturen, vrij snel kwam er een mail terug met antwoord op een aantal vragen die ik gesteld had. Nog diezelfde avond volgde er een telefoongesprek en werd er afgesproken dat ik zaterdag zou komen kijken.
De eerste kennismaking met Lex verliep een beetje onwennig, Lex was nieuwsgierig maar duidelijk ook erg schuchter ten opzichte van die vreemde mensen die kwamen kijken.
De kinderen waren helemaal weg van 'm, in de tijd dat ik Lex observeerde en luisterde naar de verhalen van zijn eigenaren had ik al een besluit genomen.
Ik zou Lex een thuis geven.

Gisteravond ging ik Lex ophalen. Hij kwispelde en kwam ik kreeg een paar lieve likjes van hem. Toen ik hem aanlijnde en mee naar buiten nam had hij het eventjes moeilijk, maar even later in de auto zocht hij me alweer op.
De kennismaking met zijn nieuwe thuis verliep rustig. De poezen waren het er niet helemaal mee eens nog, maar ach wat wil je wanneer je als poes nog nooit een hond van dichtbij gezien hebt.
Vanmorgen werd Lex wakker gemaakt door twee dolenthousiaste kinderen, de wandeling naar school vond hij leuk, de grote belangstelling op school echter maakte hem verlegen en eenmaal weer thuis viel hij in een diepe en lange slaap.
Op dit moment ligt hij onder de tafel, tussen mijn eigen kinderen en mijn oppaskinderen die daar aan het spelen zijn.
Als ik hem zo bekijk dan weet ik het zeker...ik heb een goede beslissing genomen. Lex heeft een nieuw thuis.

groetjes
Karen

27 november 2002 Hoi,   Het heeft even geduurd maar ik heb eindelijk deze site weer teruggevonden. Vorig jaar kwam ik een foto en bericht tegen van Lex. Lex had een beetje pech gehad met zijn baasjes, zijn nieuwe baasje zocht een ander baasje omdat er teveel conflicten waren met zijn eigen honden en zo ben ik gaan kijken.   Ik trof een in zichzelf gekeerde niet onvriendelijke hond die me met een in en in treurige blik aankeek. Mijn dochter had vrijwel direct contact met hem, ik heb 'm die eerste keer heel rustig een klein beetje aangehaald maar verder lekker in zijn eigen wereldje laten zitten. Wel veel gevraagd maar er was niet erg veel bekend over wat hij meegemaakt had, het enige waar ik op kon varen waren de ervaringen van de mensen waar die het bericht op de site geplaatst hadden. Op de terugweg in de auto heel veel nagedacht of ik wel of niet deze stap zou zetten. Tijd had ik genoeg, daar lag het niet aan, maar ik wilde wel heel erg zeker weten dat wat er ook zou gebeuren...ik ervoor zou kunnen zorgen dat Lex zijn laatste jaren in alle rust, in een warm gezin, kon beleven. Omdat ik zelf bekkeninstabiliteit heb was het een beslissing die ik niet zomaar genomen heb, toch heb ik de volgende dag laten weten dat ik Lex definitief zou komen halen.   Opnieuw de hele afstand gereden, dit keer was ik alleen. Lex was vreselijk in de war en raakte bijna in paniek toen ik hem meenam, in de auto kroop ie bijna op schoot. Eenmaal thuis heeft hij 't hele huis besnuffeld, verloor mij geen tel uit 't oog, was de eerste nacht erg onrustig. De tweede dag merkte ik al ietsje rust bij hem, de derde dag presteerde hij 't om bijna 12 uur achter elkaar te slapen! Gaandeweg begon hij vertrouwen te krijgen in het feit dat ik soms wel eens even wegging, maar toch altijd weer terugkwam. Van de buren hoorde ik dat hij af en toe op een heel droeve manier liet horen dat hij zich alleen voelde, maar na verloop van tijd verdween ook dat. Lex ontwikkelde zich tot een opgewekte hond, die ook geen probleem meer had met 'Dominante' mannen zoals mij verteld was in het eerste kennismakingsgesprek. Ook ging hij gaandeweg meer begrijpen van het gedrag van andere honden, er was me verteld dat hij niet echt kon spelen met andere honden. Wanneer ik hem observeerde kreeg ik het idee dat hij simpelweg niet begreep wat spelen was, hij keek ontzettend vaak naar mij of kwam even bij me staan alsof hij bevestiging en goedkeuring zag. Momenteel heeft hij een aantal vaste speelkameraadjes hier in de buurt waar hij heel vrolijk op afrent wanneer we ze tegenkomen tijdens een van onze wandelingen. Naar pups toe vertoont hij heel mooi gedrag, hij laat ze spelen, stoeit met ze, en is soms ook beschermend ten aanzien van andere honden die dan langskomen, maar dit alles wel op zijn eigen vriendelijke manier.   De droeve blik in zijn ogen is er nog maar zelden, in plaats daarvan zie ik een opgewekte en soms ondeugende blik. Hij is met mij en mijn kinderen mee verhuisd, dat leverde wel weer even wat onrust op maar nu we een paar maanden verder zijn is hij weer de Lex zoals ik 'm ken.   Lex heeft zijn plekje gevonden, en wij ons plekje bij hem.  
groetjes Karen Smits    

Lex (Alexo Alvero Bize-Arkadas) voorjaar 2003. Foto: Karen Smits

  Bram zocht een nieuwe baas omdat de combinatie hond + baby voor de eigenares te veel werd. Als pluspunt van Bram werd vermeld, dat hij zo goed met andere honden kon omgaan. Hij heeft het op zijn nieuwe adres dan ook best naar z'n zin:

27 april 2004 Van: jan.vanhijum jan.vanhijum@home.nl    Aan: <pqvvliet@solcon.nl>
Onderwerp: Herplaatsing   

Wij hebben half november een herplaatsing opgehaald, Macho Bram Langhe van het Noordererf. Hij komt uit Zaandijk. Hij is ondertussen 5 maanden bij ons en het gaat heel goed. Samen met onze twee andere honden ( een kruising van 9 jaar en een langhaar van 2 en een half) speelt hij de hele dag. We hebben een gehoorzaamheidscursus met hem gedaan en mijn man kreeg als cijfer voor verhouding baas/hond een 8. Bram is trouwens als hoogste geslaagd qua aantal behaalde punten.
Bram is een hele lieve en rustige hond. Luistert goed en kan heel goed met andere honden. Onze langhaar teef wordt binnenkort gedekt, kan Bram straks met een heleboel hondjes spelen.
Irma van Hijum

Naschrift: Bram heeft helaas niet lang bij ons mogen blijven. Hij ging eerst zo leuk met onze andere honden om, maar in de maanden nadat ik het bovenstaande schreef werd dat steeds minder. Hij werd echt agressief tegen ze, en ook tegen ons werd hij minder vriendelijk. Op een ochtend toen wij van bed kwamen kon Bram niet meer opstaan. Direct naar de dierenarts gesneld en die constateerde een hernia. Samen met de dierenarts hebben we besloten dat het beter was voor Bram en ons om hem in te laten slapen. We hebben hem laten cremeren en daarna laten uitstrooien. Wel jammer dat het zo moest eindigen maar het is niet anders.
Irma van Hijum

 

Terug naar hoofdpagina